Glucose 50 % Sterop 5g/10ml 10

Therapeutische indicaties De hypertonische glucoseoplossingen zijn aangewezen:  Als bron van calorieën, onder meer in de parenterale voeding;  Bij profylaxis en behandeling van ketose (te hoog ketonengehalte in het bloed) in toestanden van ondervoeding;  Als spoedbehandeling bij te lage suikergehaltes in het bloed (acute hypoglycemie).

Welke stoffen zitten er in Glucose Sterop? Het werkzaam bestanddeel is : Glucose 100 mg/ml (in vorm of glucose monohydraat 110 mg/ml). Glucose 200 mg/ml (in vorm of glucose monohydraat 220 mg/ml). Glucose 300 mg/ml (in vorm of glucose monohydraat 330 mg/ml). Glucose 500 mg/ml (in vorm of glucose monohydraat 550 mg/ml).

Het ander bestanddeel is water voor injectie.

Bij diabetespatiënten vereist de toediening van een oplossing die suiker in het bloed brengt, zoals Glucose Sterop, de aanpassing van de insulinedosering of van gelijk welk ander geneesmiddel dat het suikergehalte in het bloed beïnvloedt.

Onverenigbaarheden De onverenigbaarheden hangen af van de eventueel toegevoegde medicaties. Voor elke menging moet de bijsluiter van het betrokken geneesmiddel geraadpleegd worden. Eens het mengsel uitgevoerd kan zich vorming van neerslag voordoen of kunnen onoplosbare komplexen of kristallen ontstaan. Ook moet men toezicht houden op een eventuele kleurverandering van de oplossing.

Ter aanwijzing : de volgende toegevoegde medicaties zijn onverenigbaar met de hypertonische glucoseoplossingen :

 Cyanocobalamine;  Kanamycinsulfaat;  Natriumnovobiocine;  Natriumwarfarine;  Hydrocortison hemisuccinaat;  Tetracyclines;  Cefalotine;  Amfotericine;  Benzylpenicilline;  Natrium en Calciumedetaat;  Histamine.

Het is bovendien aangeraden niet gelijktijdig bloed toe te dienen via dezelfde infusieset, gezien het risico van pseudo-agglutinatie.

1. MOGELIJKE BIJWERKINGEN

Zoals elk geneesmiddel kan Glucose Sterop bijwerkingen hebben, al krijgt niet iedereen daarmee te maken.

Glucose kan gewoonlijk toegediend worden met een snelheid van 0,5 g/Kg en per uur zonder glucosurie te veroorzaken. Er kan zich evenwel een overmaat aan suiker in het bloed (hyperglycemie) en een glycosurie voordoen bij een massieve of te snelle intraveneuze toediening of in geval van metabolische insufficiëntie. Als deze verschijnselen niet behandeld worden, kunnen ze tot een dehydratatie leiden, tot een hyperosmolaire coma (door een teveel aan opgeloste elementen in het bloed) en zelfs tot de dood. De adequate behandeling bestaat onder meer in het verminderen van de infusiesnelheid en in het toedienen van insuline.

Er kunnen zich ook andere ongewenste reacties voordoen, afhankelijk van de toedieningstechniek, zoals infectie op de plaats van de inspuiting, koorts, adertrombose of flebitis die zich uitstrekt vanop de plaats van de inspuiting, extravasatie (inspuiting buiten de ader) en, bij een te snelle toediening, plaatselijk pijn en, in zeldzame gevallen, irritatie van de ader.

• Hyperglycemie.
• Diabetische coma.
• Ongecontroleerde diabetes.
• Anurie.
• Delirium tremens met ernstige dehydratie of gelijk welke andere toestand van ernstige dehydratie.
• Intracraniale of intraspinale hemoragie.
• Cerebrale ischemische vasculaire accidenten.
• Neurochirurgisch ingreep.
• Hyponatremie.
• Hypokaliëmie.
• Hypervolemie.
• Waterintoxicatie (hyperhydratie).
• Hyperosmolaire coma.
• Lactacidose.
• Nierinsufficiëntie.