Glucose 50 % Sterop 10g/20ml 10

Therapeutische indicaties De hypertonische glucoseoplossingen zijn aangewezen:  Als bron van calorieën, onder meer in de parenterale voeding;  Bij profylaxis en behandeling van ketose (te hoog ketonengehalte in het bloed) in toestanden van ondervoeding;  Als spoedbehandeling bij te lage suikergehaltes in het bloed (acute hypoglycemie).

Welke stoffen zitten er in Glucose Sterop? Het werkzaam bestanddeel is : Glucose 100 mg/ml (in vorm of glucose monohydraat 110 mg/ml). Glucose 200 mg/ml (in vorm of glucose monohydraat 220 mg/ml). Glucose 300 mg/ml (in vorm of glucose monohydraat 330 mg/ml). Glucose 500 mg/ml (in vorm of glucose monohydraat 550 mg/ml).

Het ander bestanddeel is water voor injectie.

1. MOGELIJKE BIJWERKINGEN

Zoals elk geneesmiddel kan Glucose Sterop bijwerkingen hebben, al krijgt niet iedereen daarmee te maken.

Glucose kan gewoonlijk toegediend worden met een snelheid van 0,5 g/Kg en per uur zonder glucosurie te veroorzaken. Er kan zich evenwel een overmaat aan suiker in het bloed (hyperglycemie) en een glycosurie voordoen bij een massieve of te snelle intraveneuze toediening of in geval van metabolische insufficiëntie. Als deze verschijnselen niet behandeld worden, kunnen ze tot een dehydratatie leiden, tot een hyperosmolaire coma (door een teveel aan opgeloste elementen in het bloed) en zelfs tot de dood. De adequate behandeling bestaat onder meer in het verminderen van de infusiesnelheid en in het toedienen van insuline.

Er kunnen zich ook andere ongewenste reacties voordoen, afhankelijk van de toedieningstechniek, zoals infectie op de plaats van de inspuiting, koorts, adertrombose of flebitis die zich uitstrekt vanop de plaats van de inspuiting, extravasatie (inspuiting buiten de ader) en, bij een te snelle toediening, plaatselijk pijn en, in zeldzame gevallen, irritatie van de ader.

Grote hoeveelheden glucose, toegediend langs intraveneuze weg, kunnen leiden tot een verhoogde vrijgave van histamine door de cellen in het bloed aanwezig en kunnen zo leiden tot anafylactoïde (van allergische aard ) reacties. Dit effect kan meer uitgesproken zijn bij overgevoelige diabetespatiënten of bij patiënten die behandeld worden met beta-blokkers.

Als zich in de loop van de toediening een ongewenst effect voordoet, moet de toediening onmiddellijk stopgezet worden, moet de patiënt onderzocht worden en moeten indien nodig adequate therapeutische maatregelen genomen worden.

• Hyperglycemie.
• Diabetische coma.
• Ongecontroleerde diabetes.
• Anurie.
• Delirium tremens met ernstige dehydratie of gelijk welke andere toestand van ernstige dehydratie.
• Intracraniale of intraspinale hemoragie.
• Cerebrale ischemische vasculaire accidenten.
• Neurochirurgisch ingreep.
• Hyponatremie.
• Hypokaliëmie.
• Hypervolemie.
• Waterintoxicatie (hyperhydratie).
• Hyperosmolaire coma.
• Lactacidose.
• Nierinsufficiëntie.